1. Haver is ongelooflijk voedzaam

De voedingssamenstelling van haver is goed uitgebalanceerd. Ze zijn een goede bron van koolhydraten en vezels, waaronder de krachtige bèta-glucaan uit vezels. ( studie)

Ze zijn ook een goede bron van hoogwaardige eiwitten, met een goede balans van essentiële aminozuren (studie)

Haver zit boordevol belangrijke vitamines, mineralen en antioxidante plantaardige stoffen. Een halve kop (78 gram) droge haver bevat (studie)

• Mangaan: 63,91% van de dagelijkse waarde (=ADH)
• Fosfor: 13,3% van de ADH
• Magnesium: 13,3% van de ADH
• Koper: 17,6% van de DV
• IJzer: 9,4% van de ADH
• Zink: 13,4% van de ADH
• Foliumzuur: 3,24% van de ADH
• Vitamine B1 (thiamine): 15,5% van de ADH
• Vitamine B5 (pantotheenzuur): 9,07% van de ADH
• kleinere hoeveelheden calcium, kalium, vitamine B6 (pyridoxine) en vitamine B3 (niacine)
• Haver heeft 51 gram koolhydraten, 13 gram eiwit, 5 gram vet en 8 gram vezels in 1 kopje. Deze zelfde portie heeft slechts 303 calorieën.

Dit betekent dat haver tot de meest voedzame voedingsmiddelen behoort die je kunt eten.

2. Hele haver is rijk aan antioxidanten, waaronder avenanthramides

Hele haver bevat veel antioxidanten en heilzame plantaardige stoffen die polyfenolen worden genoemd. Het meest opvallend is een unieke groep antioxidanten, avenanthramides genaamd, die bijna uitsluitend in haver worden aangetroffen (Studie).

Uit zowel oud als nieuw onderzoek is gebleken dat avenanthramides de bloeddruk kunnen helpen verlagen door de productie van stikstofmonoxide te verhogen. Dit gasmolecuul helpt de bloedvaten verwijden en leidt tot een betere doorbloeding (Studie, Studie, Studie).

Bovendien hebben avenanthramides ontstekingsremmende en jeukstillende effecten (Studie, Studie, Studie).

3. Haver bevat een krachtige oplosbare vezel genaamd beta-glucaan

Haver bevat grote hoeveelheden bèta-glucaan, een soort oplosbare vezel. Beta-glucaan lost gedeeltelijk op in water en vormt een dikke, gelachtige oplossing in je darmen.

De gezondheidsvoordelen van bèta-glucaanvezels zijn onder meer:

• verlaagd LDL- en totaal cholesterolgehalte (Studie)
• verlaagde bloedsuikerspiegel en insulinerespons (Studie)
• verhoogd gevoel van volheid (Studie)
• verhoogde groei van goede bacteriën in het spijsverteringskanaal (Studie)

4. Opgelet: Verstoppingen door het eten van teveel vezels

Te grote porties, te veel rauwe (droge) of ongare havermout eten, kan leiden tot verstoppingen in je darmen.... Je darmen zijn op zo'n moment niet meer in staat om de hoeveelheid voedsel te verwerken, doordat de ongekookte havermout vocht aantrekt en een grote brok vormt. Dat komt door de grote hoeveelheid vezels die havermout bevat. Een verkeerde inname kan zo de stoelgang hinderen, in plaats van bevorderen. Belangrijk is dus om voldoende te blijven drinken. Op deze manier voorkom je dat vocht uit andere belangrijke systemen van het lichaam wordt onttrokken. Daarnaast is het belangrijk om goed naar je lichaam te blijven luisteren.

ANTIOXIDANTEN EN VRIJE RADICALEN 

Antioxidanten zijn stoffen die schadelijke vrije radicalen helpen neutraliseren en zo ons lichaam beschermen tegen oxidatieve schade die o.a. ontstaat door zonlicht.

 Vrije radicalen verzwakken onze immuniteit, hebben een negatief effect op onze huid en dragen ook bij aan de ontwikkeling van verschillende vormen van kanker.

 Opm: Het is echter belangrijk om te weten dat vrije radicalen een belangrijke functie hebben in het menselijk lichaam, hun taak is het doden van bacteriën die infectieziekten kunnen veroorzaken. Daarom moeten antioxidanten en vrije radicalen in balans zijn. Sommige antioxidanten kan ons lichaam zelf aanmaken, andere halen we uit onze voeding.

 HET BRUININGSPROCES VAN DE HUID

 Tijdens het bruinen worden onze huidcellen blootgesteld aan ultraviolet licht en veroorzaken uitbarstingen van vrije radicalen verouderingseffecten, zoals verslapping van de huid, rimpels en mogelijk kankerachtige veranderingen.

 Antioxidanten beschermen ons in de eerste plaats tegen verschillende vrije radicalen. Het is hun taak om schadelijke vrije radicalen te neutraliseren. Dankzij deze functie helpen ze ook onze huid te beschermen tijdens het bruinen . Ze voorzien de huid van de noodzakelijke stoffen om haar levenslang stevig en gezond te houden. Ze bevorderen ook de aanmaak van melanine , wat ons een mooie en langdurige bruine kleur geeft .

 WAT IS ASTAXANTHINE

 Astaxanthine is een van de sterkste natuurlijke antioxidanten waarvan is aangetoond dat het gunstige effecten heeft op de algehele gezondheid van het lichaam.

 Astaxanthine heeft naast andere eigenschappen, het vermogen om huidbeschadigende vrije radicalen op te ruimen.

 De meesten van ons zijn Astaxanthine al tegengekomen, ook al weten we het misschien niet eens. Deze antioxidant zit namelijk in bijvoorbeeld:

 zalm, garnalen en kreeftenvlees;

• rode gist en zeewier;.

 Astaxanthine als SPF-zonbescherming

 Astaxanthine is dus een efficiënte blokker van ultraviolette straling en helpt de huid te beschermen tegen UV-stralen en zonnebrand . Bovendien versnelt het de genezing van de huid na beschadiging door de zon. Astaxanthine kan alle lagen van de huid binnendringen, het helpt als een "inwendige zonnebrandcrème".om te beschermen tegen UVA-geïnduceerde oxidatieve stress. 

 Voor de studie klik hier.

Als we eten komt er glucose in onze bloedbaan. Het hormoon insuline afgescheiden door de pancreas zal de glucose laten opnemen door onze cellen. Ook vetcellen zullen glucose opnemen en dikker worden waardoor ze het hormoon leptine afgeven. 

 Dit hormoon leptine komt in de bloedbaan en zal de hypothalamus bereiken in de hersenen. De hypothalamus is het grote controlecentrum in ons brein. De hypothalamus zal door het hormoon leptine op de hoogte gesteld worden dat we voldoende gegeten hebben. Onze vetcellen zijn immers verzadigd en leptine zal voor een verzadigingsgevoel zorgen. We stoppen dus met eten. Het brein geeft ons ook de toestemming om te bewegen want er is voldoende energie. Zo hoort het te zijn.

 Echter als we te vaak eten, teveel koolhydraten, laaggradige ontstekingen, teweinig bewegen, ... zullen de vetcellen continu leptine naar de hypothalamus sturen. Die wordt dat beu en zal er niet meer op reageren, op dat moment spreken we van leptineresistentie.

De hypothalamus is dus ongevoelig geworden voor leptine. Hij krijgt geen signaal meer binnen dat we voldoende gegeten hebben. Dit verklaart ook het jojo effect bij diëten omdat het lichaam geen flauw idee heeft of het wel voldoende energie heeft of niet en wil het lichaamsvet terug op peil brengen. Hierdoor veranderen je hersenen hun gedrag om lichaamsvet terug te krijgen. Je brein moedigt dan aan:

•   Meer eten: Je hersenen denken dat je moet eten om uithongering te voorkomen.
• Lager energieverbruik: in een poging om energie te besparen, verlagen uw hersenen uw energieniveau en zorgen ervoor dat u in rust minder calorieën verbrandt. Uw lichaam geeft geen toestemming tot beweging gezien uw brein denkt dat er niet voldoende energie is.

  Kan leptineresistentie worden teruggedraaid?

  Er zijn verschillende dingen die u kunt doen:

 Vermijden van bewerkte voedingsmiddelen: sterk bewerkte voedingsmiddelen kunnen de integriteit van uw darmen aantasten en ontstekingen veroorzaken.

• Eet veel groenten: Het eten van oplosbare vezels kan uw darmgezondheid helpen verbeteren en kan beschermen tegen obesitas.
• Lichaamsbeweging: Lichamelijke activiteit kan de leptineresistentie helpen omkeren.
• Slaap: Slecht slapen is betrokken bij problemen met leptine.
• Verlaag uw triglyceriden: Het hebben van hoge triglyceriden kan het transport van leptine van uw bloed naar uw hersenen verhogen. De beste manier om triglyceriden te verlagen, is door uw inname van koolhydraten te verminderen.
• Eet meer onverzadigde vetten en eiwitten: Het eten van onverzadigde vetten en meer eiwitten kan automatisch gewichtsverlies veroorzaken, wat het gevolg kan zijn van een verbetering van de leptinegevoeligheid.
• Ontwikkel meer bruine vetcellen i.p.v. witte vetcellen door koudeprikkels en nuchter bewegen

 De wetenschappelijke studie kan U hier enhier nalezen. 

Suikermoleculen bevinden zich aan de buitenste rand van onze cellen en werken als een soort cellulair herkenningsmechanisme. Op die manier kunnen cellen bepalen welke cellen bij elkaar horen, welke met elkaar moeten interageren en welke cellen moeten worden vermeden, dit allemaal door gebruik te maken van die suikermoleculen die elk een eigen handtekening of slot hebben. Door dat herkenningsmechanisme herkent het immuunsysteem ons zelf.  

Bacteriën en virussen moeten onze cellen kunnen binnendringen, dus in wezen moeten ze onze cellen bedriegen met een handtekening die hen binnenlaat. Deze binnendringende cellen moeten een sleutel vinden die onze cellen zal ontgrendelen. Met name malaria gebruikt dit mechanisme om toegang te krijgen tot de menselijke cel. Evolutionaire biologen stellen dat onze voorouders miljoenen jaren geleden werden geteisterd door een bepaald soort malaria. In het bijzonder gebruikte deze malaria een bepaalde "sleutel" om zo het slot van een suikermolecule genaamd Neu5Gc te openen. Na verloop van tijd hebben we ons als mens aangepast om deze indringer te bestrijden door niet langer het Neu5Gc-suiker te maken. In wezen hebben we dus de sloten vervangen om malaria buiten te houden. ( Uiteindelijk paste ook malaria zich aan en heeft nu een specifieke vorm die daardoor alleen mensen infecteert. De oorspronkelijke malaria bestaat nog steeds, maar infecteert alleen andere zoogdieren.)

Het resultaat van deze evolutionaire wapenwedloop is dat mensen één van de weinige zoogdieren zijn die geen Neu5Gc meer produceren . Deze verandering had zowel voor- als nadelen.

• Het voordeel was natuurlijk immuniteit tegen malaria die sleutels voor Neu5Gc probeerde te gebruiken. 
• Het nadeel doet zich voor wanneer we Neu5Gc-moleculen binnenkrijgen.

In plaats van Neu5Gc produceren mensen een zeer vergelijkbare suiker Neu5Ac, dat slechts één zuurstofatoom verschilt. Neu5Gc en Neu5Ac lijken zo op elkaar dat Neu5Gc-moleculen de Neu5Ac-cellen kunnen binnendringen alsof het zelf Neu5Ac-cellen zijn.

Nu komt het :) !!!!! Als wij heel frequent veel rood vlees eten, bouwen we in onze cellen dus heel veel NEU5GC in waardoor ons immuunsysteem in actie schiet en een ​​anti-Neu5Gc-antilichaamreactie produceert. Deze antilichaamreactie resulteert op zijn beurt in chronische laaggradige ontsteking en kan leiden tot een auto-immuunziekte.Vb de schildklierziekte Hashimoto kan hiermee in verband gebracht worden. 

Kanker heeft de neiging om te gedijen in omgevingen met een laag ontstekingsniveau. Een van de redenen waarom kanker daar gedijt, is dat ontsteking de aanmaak van nieuwe bloedvaten stimuleert om de kanker te voeden terwijl hij groeit .

Accumulatie van Neu5Gc is niet uniform over het hele lichaam. Het heeft de neiging om de bekleding van holle organen te bevorderen, zoals het endotheel van onze bloedvaten. Bij autopsies is Neu5Gc zowel in de bekleding van bloedvaten als in atherosclerotische plaques (een belangrijke marker van hartaandoeningen) aangetroffen. De ontsteking als gevolg van het feit dat Neu5Gc zich in deze structuren bevindt, versnelt hartaandoeningen.

Kort samengevat:

We hebben suikermoleculen op onze celmenbranen zodat ons immuunsysteem kan herkennen dat wij het zijn. Indien we teveel dierlijk rood vlees eten, krijgen we andere suikermoleculen waardoor ons immuunsysteem in de war geraakt en zo auto-immuunziektes kan veroorzaken.

Aanbeveling is niet te frequent rood vlees te eten.  Het is belangrijk dat je hele voedingspatroon draait om balans en variatie.Kies als alternatief eens wat vaker voor plantaardige eiwitten, gevogelte en vergeet zeker vis niet.

Meer kan U lezen in onderstaande studie:

Studie 1

Studie 2