Allemaal vragen die ik mij zelf ook gesteld heb en soms nog stel. Ik moet eerlijk zeggen dat het mij kwetst als ik de term kwakzalver hoor uitspreken als het gaat om een therapeut. Het kwetst omdat een therapeut nooit de intentie heeft om kwaad te doen, om een mens op te lichten of te schaden. Indien dit de intentie is van een therapeut heeft hij/zij het verkeerde beroep gekozen.
Ik neem het ook niemand kwalijk dat men zo denkt over een therapeut. Onder ons gezegd, ik dacht dat vroeger ook, niet gekend is bemind en onbegrepen. Logisch ook want als men ziek is wilt men gezonder en dadelijk geholpen worden. De eerste wet van gezondheidszorg is doe allereerst geen kwaad. Dat geldt zowel voor een dokter als voor een therapeut.
In onze huidige maatschappij draait het om het juiste universitaire diploma te hebben, de juiste titel. Dat geeft autoriteit en gezag dat dient gevolgd te worden. 1000 % akkoord dat medisch geschoold personeel met kennis van zaken spreekt en ook steeds in het belang van andere mensen handelen. Doch kunnen we de vraag stellen waarom het verkeerd zou zijn om naast een standaardprotocol voor een bepaalde ziekte complementaire zachtere methoden te gebruiken die ook tot hetzelfde resultaat leiden. Waarom geen open visie hebben op gezondheidszorg waarbij de patiënt uit diverse mogelijkheden kan kiezen? Waarom geen samenwerking tussen de reguliere gezondheidszorg en de complementaire? We mogen toch geen concurrenten zijn t.o.v. elkaar als het de gezondheid van een individu ten goede kan komen.
Reguliere geneeskunde heeft enorme vooruitgang geboekt op vele fronten en kan ongelooflijk veel betekenen voor acute hulp bij infecties, ongevallen, operaties, … . Gelukkig dat de reguliere geneeskunde er is, ik zou echt niet willen geleefd hebben in een wereld waar de kleinste wonde, de kleinste infectie levensbedreigend was. Mocht de reguliere geneeskunde er niet geweest zijn was ik er al misschien niet meer. Door de evolutie van de geneeskunde is onze levensverwachting enorm gestegen. Veel minder kindersterfte, veel minder vrouwen die sterven bij de bevalling, minder sterfte door infecties , enzovoort, … . Een keerzijde aan de medaille is dat er nog nooit zoveel mensen met chronische ziektes in de geschiedenis zijn geweest. Die allemaal behandelen met een pilletje is vaak een gemakkelijke oplossing om zo het symptoom aan te pakken en niet de oorzaak. Is ook niet compleet de schuld van de reguliere geneeskunde, patiënten vragen ook om een snelle oplossing. De vraag bepaald het aanbod. Ik kan het mij inbeelden dat het voor artsen soms ook frustrerend moet zijn als de Geneesmiddelen zijn geen snoepjes en hebben bijwerkingen. Leefstijlveranderingen, voeding en suppletie kunnen vaak een oplossing bieden zonder bijwerkingen, maar vragen een inspanning van de patiënt op lange termijn.
Voel ik mij een kwakzalver? Ik voel mij absoluut zo niet!!! Ik heb de nodige studies met vrucht afgerond op het vlak van orthomoleculaire geneeskunde. Ik heb heel wat andere complementaire cursussen gevolgd aangaande natuurlijke therapieën zoals aromatherapie, fytotherapie, Voetreflexologie, zorgmassage, … . Ik ben mij nu bezig aan de driejarige opleiding klinisch psycho-neuro immunologie (KPNI) , die voor mij heel verrijkend is om alle puzzelstukken te laten samenvallen. Zowel Orthomoleculaire geneeskunde als de KPNI opleiding zijn post-graduaat opleidingen voor medisch regulier geschoold personeel waaraan huisartsen, spoedartsen, chirurgen, tandartsen, ... ook deelnemen. Ik steek er heel veel tijd, energie en geld in om van dag tot dag beter en beter te worden. Ik school mij constant bij, dus voel ik mij geen kwakzalver en kwetst het mij als ik zoiets hoor en is het volledig onterecht. Kwakzalverij wordt niet ondersteund door wetenschappelijke studies die ik kan voorleggen bij quasi elke ondersteuning die ik aanbied.
Kan ik alles oplossen? Weet ik op alles een oplossing? Zeker en vast niet. Kan ook niet, iedere persoon is anders en het lichaam kiest zijn ziekte afhankelijk van de persoon en omstandigheden. Een ziekte ontstaat ook nooit zomaar, er zijn al heel veel signalen aan vooraf gegaan en ontstaan steeds uit lichamelijke, emotionele, rationele , sociale en bezielingsfactoren. Ik geef dus eerlijk toe dat ik niet alles kan oplossen, ik heb geen toverstokje, ik ben geen moderne heks, kruidenman, druïde, of noem maar op. Het is zowel voor mij als voor u een geruststelling dat ik er niet alleen voor sta, als ik iets niet duidelijk weet kan ik het steeds navragen bij collega’s of kan een behandelplan dubbel checken bij hen.
Wat is mijn rol binnen de complementaire geneeskunde? Ik zie mijn missie als het bevorderen van het welzijn en de gezondheid van mijn medemens door:
- kennisoverdracht, mensen kennis overbrengen wat een gezonde leefstijl, voeding kan betekenen voor een ziekte en voor preventie van een ziekte zonder veroordelend en belerend te willen zijn. Het preventieve is heel belangrijk voor mij.
- Ik ga altijd trachten de oorzaak te achterhalen van een ziekte om zo tot een oplossing te komen. Symptoombehandeling heeft geen zin, de wortels van het probleem blijven dan immers bestaan en het symptoom komt steeds terug.
- Een individuele aanpak op persoonlijke en professionele manier, ieder persoon is verschillend en verdient een persoonlijke aanpak
- Suppletie kan soms noodzakelijk zijn, doch beperkt in aantal en tijd en zeer doelgericht
- Het is een vereiste dat ik mij continu bijschool en mijn behandelplannen steeds staaf met wetenschappelijk onderzoek
- Het principe van niet-schaden, dus niets verrichten dat meer schadelijk is staat steeds voorop
- Samenwerking met de reguliere geneeskunde, de arts heeft altijd de lead en een goed contact zowel van mij als therapeut, als van u als patiënt met uw arts is belangrijk
Met overtuiging stel ik dat ik geen kwakzalver ben. Ik ben fier dat ik een orthomoleculaire therapeut ben, met als visie klinisch psycho-neuro immunologie en een heel breed gezichtsveld aan complementaire zorg waaronder het vakgebied van voetreflexologie. Mochten reguliere geneeskunde en complementaire geneeskunde nauwer samenwerken zou dit heel wat kostenbesparend zijn voor de sociale zekerheid en zou iedereen veel beter preventief behandeld kunnen worden.
