Suikermoleculen bevinden zich aan de buitenste rand van onze cellen en werken als een soort cellulair herkenningsmechanisme. Op die manier kunnen cellen bepalen welke cellen bij elkaar horen, welke met elkaar moeten interageren en welke cellen moeten worden vermeden, dit allemaal door gebruik te maken van die suikermoleculen die elk een eigen handtekening of slot hebben. Door dat herkenningsmechanisme herkent het immuunsysteem ons zelf.
Bacteriën en virussen moeten onze cellen kunnen binnendringen, dus in wezen moeten ze onze cellen bedriegen met een handtekening die hen binnenlaat. Deze binnendringende cellen moeten een sleutel vinden die onze cellen zal ontgrendelen. Met name malaria gebruikt dit mechanisme om toegang te krijgen tot de menselijke cel. Evolutionaire biologen stellen dat onze voorouders miljoenen jaren geleden werden geteisterd door een bepaald soort malaria. In het bijzonder gebruikte deze malaria een bepaalde "sleutel" om zo het slot van een suikermolecule genaamd Neu5Gc te openen. Na verloop van tijd hebben we ons als mens aangepast om deze indringer te bestrijden door niet langer het Neu5Gc-suiker te maken. In wezen hebben we dus de sloten vervangen om malaria buiten te houden. ( Uiteindelijk paste ook malaria zich aan en heeft nu een specifieke vorm die daardoor alleen mensen infecteert. De oorspronkelijke malaria bestaat nog steeds, maar infecteert alleen andere zoogdieren.)
Het resultaat van deze evolutionaire wapenwedloop is dat mensen één van de weinige zoogdieren zijn die geen Neu5Gc meer produceren . Deze verandering had zowel voor- als nadelen.
- Het voordeel was natuurlijk immuniteit tegen malaria die sleutels voor Neu5Gc probeerde te gebruiken.
- Het nadeel doet zich voor wanneer we Neu5Gc-moleculen binnenkrijgen.
In plaats van Neu5Gc produceren mensen een zeer vergelijkbare suiker Neu5Ac, dat slechts één zuurstofatoom verschilt. Neu5Gc en Neu5Ac lijken zo op elkaar dat Neu5Gc-moleculen de Neu5Ac-cellen kunnen binnendringen alsof het zelf Neu5Ac-cellen zijn.
Nu komt het :) !!!!! Als wij heel frequent veel rood vlees eten, bouwen we in onze cellen dus heel veel NEU5GC in waardoor ons immuunsysteem in actie schiet en een anti-Neu5Gc-antilichaamreactie produceert. Deze antilichaamreactie resulteert op zijn beurt in chronische laaggradige ontsteking en kan leiden tot een auto-immuunziekte.Vb de schildklierziekte Hashimoto kan hiermee in verband gebracht worden.
Kanker heeft de neiging om te gedijen in omgevingen met een laag ontstekingsniveau. Een van de redenen waarom kanker daar gedijt, is dat ontsteking de aanmaak van nieuwe bloedvaten stimuleert om de kanker te voeden terwijl hij groeit .
Accumulatie van Neu5Gc is niet uniform over het hele lichaam. Het heeft de neiging om de bekleding van holle organen te bevorderen, zoals het endotheel van onze bloedvaten. Bij autopsies is Neu5Gc zowel in de bekleding van bloedvaten als in atherosclerotische plaques (een belangrijke marker van hartaandoeningen) aangetroffen. De ontsteking als gevolg van het feit dat Neu5Gc zich in deze structuren bevindt, versnelt hartaandoeningen.
Kort samengevat:
We hebben suikermoleculen op onze celmenbranen zodat ons immuunsysteem kan herkennen dat wij het zijn. Indien we teveel dierlijk rood vlees eten, krijgen we andere suikermoleculen waardoor ons immuunsysteem in de war geraakt en zo auto-immuunziektes kan veroorzaken.
Aanbeveling is niet te frequent rood vlees te eten. Het is belangrijk dat je hele voedingspatroon draait om balans en variatie.Kies als alternatief eens wat vaker voor plantaardige eiwitten, gevogelte en vergeet zeker vis niet.
Meer kan U lezen in onderstaande studie:
